رنده‌ی کاغذی + فیلم
تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۳۱۱۶۸
به گزارش ایرنا، کتابخانه عمومی سلمان ساوجی شهر ساوه یکی از ۲ کتابخانه دارای بخش ویژه نابینایان در استان مرکزی است که کتابدار نابینای آن بر خلاف شعار "معلولیت محدودیت نیست" باور دارد نقص عضو محدودیت است و برای اثبات این نظر می گوید دست هایتان را بر روی چشم هایتان بگذارید تا برای چند ثانیه هم شده از این شعار دور شوید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
لیلا سعیدی فر حدود هفت سال است که به عنوان کتابدار در بخش نابینایان کتابخانه سلمان ساوجی ساوه مشغول به فعالیت است و خبرگزاری ایرنا همزمان با هفته کتاب و کتابخوانی مصاحبه ای با او انجام داده که در زیر شرح آن را می خوانید.
ایرنا: چطور فهمیدید نابینا هستید؟
سعیدی فر: زمانی که به دنیا آمدم نابینایی من تشخیص داده شده بود ولی چون نور و رنگ را می دیدم در عالم کودکی سایه بازی یکی از علاقه مندی هایم بود و فکر می کردم همه بچه ها مانند من هستند و این بازی را انجام می دهند.
جمله کلیشه ای نمی گویم چراکه نابینایی صرفا نابینایی است، نه روشن دلی و نه چیز دیگری
از تلوزیون شروع شد که مادرم شکل و شخصیت های کارتن ها و فیلم ها را برایم توضیح می داد و تصور می کردم که در جعبه تلویزیون زندگی می کنند و می توانند روزی به کنارم برای بازی بیایند؛ جلوی تلوزیون می ایستادم و سوال می کردم که من چرا آنها را نمی بینم.
پاسخ سوال هایم را تا پیش دبستانی نیافتم تا اینکه به کلاس آمادگی رفتم و معلمم همه چیز را به زبان کودکی به من توضیح داد و دستم را روی کاغذی که سورارخ های ریزی داشت گذاشت و گفت: تو باید به این شکل خواندن و نوشتن را یاد بگیری.
سریع گفتم: خانم اینکه رنده است رنده‌ی کاغذیه، خانم معلم گفت: نه عزیزیم این خط بریله به صورت برجسته است و چون تو مشکل بینایی داری و نابینا هستی باید با کمک حس لامسه یاد بگیری، آن روز فهمیدم که با بچه های دیگر تفاوت دارم.
PausePlay% buffered00:0000:00UnmuteMuteSettingsCaptionsDisabledQualityundefinedSpeedNormalCaptionsGo back to previous menuQualityGo back to previous menuSpeedGo back to previous menu0.5×0.75×Normal1.25×1.5×1.75×2×4×Exit fullscreenEnter fullscreenDownloadایرنا: توصیف شما از نابینایی ؟
کتابدار بخش نابینایان کتابخانه سلمان ساوجی ساوه: جمله کلیشه ای نمی گویم چراکه نابینایی صرفا نابینایی است، نه روشن دلی و نه چیز دیگری؛ وقتی "نا" به ابتدای یکی از حواس انسان می آید یعنی شخص از آن قوه محروم بوده و جایگزین کردن حواس دیگر به جای آن حس است که البته که این جایگیزین هیچ وقت جای آن نقص را پر نمی کند.
نابینایی همانند دیگر نقص عضوها محدودیتی است که باید پذیرفته شود و ولی محدودیتی نیست که مانع زندگی و موفقیت شود.
ایرنا: چطور با این نقص زندگی کردید؟
سعیدی فر: چون از اول نابینا بودم توانستم با شیوه های نابینایی زندگی ام را اداره کنم، به طوریکه در این راه خانواده ام به ویژه پدرم که منطقی تر برخورد می کرد در استقلالم بیشترین نقش را داشت.
معلولیت محدودیت نیست جمله ای شعاری بوده و باور دارم نقص عضو، محدودیت است اما بستگی به برداشت انسان ها از این نقص دارد و من در گام اول آن را پذیرفتم و برای زندگی در کنار آن روش های جایگزین را تقویت کردم.
ایرنا: شما با این نقص کنار امدید و در این مسیر تلخ ترین و شیرین ترین خاطره یادتان هست؟
کتابدار کتابخانه سلمان ساوجی ساوه: شیرین ترین خاطره عمرم رفتن به مدرسه شبانه روزی نابینایان حضرت نرجس (س) در تهران است که ایده رفتن به آنجا از کارتن "بابا لنگ دراز" به ذهنم رسید، چراکه فکر می کردم همه مدارس شبانه روزی به ویژه خوابگاه های آنها شبیه همین کارتن است.
معلولیت محدودیت نیست جمله ای شعاری بوده و باور دارم نقص عضو، محدودیت است اما بستگی به برداشت انسان ها از این نقص دارد
برای اولین بار در چهارم ابتدایی در این مدرسه نام نویسی کردم که همان موقع مادرم به علت وابستگی که به من داشت علی رغم نهایی شدن ثبت نام اجازه نداد در خوابگاه بمانم و دوباره به ساوه برگشتم.
اما این علاقه هیچ گاه در ذهنم کمرنگ نشد تا اینکه با اصرارهای بیشمارم اول راهنمایی مجددا در همان مدرسه شبانه روزی نام نویسی و اینبار تا پایان دبیرستان در آنجا مشغول به تحصیل شدم.
این مسیر هفت ساله و سختی ها و شیرینی هایی که آنجا تجربه کردم سکوی پرتاب در زندگی ام شد و اگر هزار بار دیگر با همین شرایط به دنیا بیایم به خاطر انیمیشن و رمان بابا لنگ دراز دوباره راهی خوابگاه می شوم.
اما تلخ ترین
آن موقع از ته دل از نابینا بودنم بدم آمد و نابینایی برایم تلخ بود
علی رغم اینکه مشکلات بینایی داشتم دبستان را در مدرسه عادی سپری کردم که سوم ابتدایی به علت بیماری که مادرم داشت سال سختی برایم بود و در یکی از روزهای همین مقطع معلمان خواست فردا برای نقاشی ماژیک به مدرسه ببریم که من به خاطر شرایط خانواده نتوانستم و ماژیک هایی که از قبل داشتم همگی خشک شده بودند.
روز بعد من تنها دانش آموزی بودم که ماژیک نبرده بودم و معلم پس از فهمیدن این موضوع با واکنشی تند کشیده ای به صورتم زد که چند روز گوشم نمی شنید، آن موقع از ته دل از نابینا بودنم بدم آمد و نابینایی برایم تلخ بود.
ایرنا: دنیای درون و بیرون زندگی یک نابینا چه شکلی است؟
سعیدی فر: دنیای درون ما همان دنیای درون افراد بیناست هیچ فرقی بین دنیاهای ما نیست، خیلی ها به ما می گویند روشن دل هستید یا درکتان خیلی بهتر از افراد بینا است من اینجا باید بگویم که درک یا شنوایی نابینایان بالاتر نیست آنچه موجب تفاوت می شود این است که یک نابینا برای جبران کمبود بینایی حواس لامسه و شنوایی خود را تقویت می کند فقط همین.
دنیای درون من شامل تصورات و احساساتی می شود که دارم بدون هیچ رنگ خاصی یک چیز معمولی با این تفاوت که شما می بینید و من نمیبینم.
دنیای بیرون هم برای من چیزهایی که به وسیله پاها، دست ها و عصای سفیدم لمس می کنم و صداهایی که می شنوم است.
ایرنا: حکم عصای سفید برای لیلا سعیدی فر؟
کتابدار نابینای کتابخانه سلمان ساوجی ساوه: عصای سفید دوست که نه بلکه استخوان، گوشت و جزء لاینفک زندگی من است به طوری که معتقدم برای شناختن یک نایبنا باید او را از عصای سفیدش شناخت.
ایرنا: انتظارات و خواسته های شما از جامعه؟
سعیدی فر: درک شدن نه ترحم اولین و مهمترین انتظار و خواسته یک نابینا از جامعه بوده به طوری که پیشنهاد می کنم اگر درک نابینایان برایتان سخت است فقط برای چند لحظه چراغ ها را خاموش کنید یا دست هایتان را روی چشمانتان بگذارید، به نظرم همین چند لحظه برای درک یک نابینا کافی است.
من ناابینا باید خودم بگویم که چه مشکلاتی دارم و برای رفع انها مشارکت سایر اقشار را جلب کنم
معلولان برای اینکه از طرف جامعه درک شوند اولین گام را خود آنها باید بردارند معتقدم فرهنگ هر چیزی را ما خودمان می سازیم و من ناابینا باید خودم بگویم که چه مشکلاتی دارم و برای رفع انها مشارکت سایر اقشار را جلب کنم.
خیلی ها باور دارند فرهنگسازی انجام نشده است و رسانه ها کم کاری کرده اند اما معتقدم من کم کاری کرده ام و خودم وهم نوعانم نیازهایمان را به جامعه نشناسانده‌ایم، در واقع باید قابلیت های خودمان را به جامعه معرفی می کردیم .
ایرنا: چه زمانی بیشتر از هر وقتی دلتان خواست که بینا باشید؟
کتابدار نابینای کتابخانه سلمان ساوجی ساوه:خیلی جاها پیش می آید که آرزو داشتم بینا باشم و دنیای اطراف را با چشم سر ببینم.
یکی از این موقعیت هایی که همیشه این آرزو برایم تازه می شود، هنگام مراجعه به چشم پزشک است و آرزو می کنم ای کاش می توانستم مثل آنها باشم و از ناحیه چشم به درد جامعه بخورم و از بچگی دوست داشتم چشم پزشک باشم ولی خوب نیاز به بینایی دارد.
ایرنا: علاقه مندی های دیگرتان چطور؟
سعیدی فر: موسیقی ، ورزش، کتاب، یادگیری زبان های دیگر و همه مهمتر آشپزی دیگر علاقه مندی های من است که برعکس چشم پزشکی آنها را دنبال کرده ام، هم اکنون قهرمان رشته شنای استان و به سازهای تنبک و سه تار مسلط و درحال فراگیری پیانو هستم.
بوی کاغذ و کتاب و علاقه به گشت و گذار در دنیای کتاب ها من را تا کتابخانه و کتابدار شدن کشانده است.
موسیقی علاقه مندی که واقعا با آن زندگی می کنم به طوریکه حتی زمان آشپزی با من همراه است و عشقم را به آشپزی چند برابر می کند.
شاید بپرسید یک نابینا چطور آشپزی می کند، من می گویم: یک نابینا هم می تواند آشپز خوبی باشد چرا که من این راه را به وسیله تقویت حواس بویایی و لامسه رفته ام.
اما کتاب که از کودکی زندگی من با آن عجین شده به طوریکه بوی کاغذ و کتاب و علاقه به گشت و گذار در دنیای کتاب ها من را تا کتابخانه و کتابدار شدن کشانده است.
ایرنا: چطور کتابدار شدید؟
کتابدار نابینای کتابخانه سلمان ساوجی ساوه: بر می گردد به همان علاقه به بوی کاغذ و کتاب، در مدرسه شبانه روزی و دانشگاه کتابخانه پاتوق همیشگی‌ام بود تا اینکه هفت سال پیش انجمن نابینایان شهرستان از چند نفر برای کتابداری نابینایان کتابخانه عمومی ساوه دعوت به همکاری کرد.
من هم یکی از آن افراد بودم که در تست های ویژه شرکت کردم از انجایی که به محیط آشنا بودم در آزمون ها حتی بیشتر سطح مورد نظر، خلاقیت و توانایی نشان دادم و این شد که زندگی ام برای همیشه با کتاب و کتابخانه گره خورد.
ایرنا: چرا از گره خوردن زندگیتان با کتاب اینقدر خوشحالید؟
سعیدی فر: علاوه بر همنشینی با کتاب، تلاش کرده ایم در این بخش یک محیط تعاملی بین اعضا ایجاد کنیم به طوریکه من در اینجا فقط تحویل دار کتاب نیستم بلکه تمام آنچه را که تا کنون آموخته ام با اعضا به اشتراک می گذارم و وقتی می بینم تاثیر کوچکی در زندگی آنها دارم بودن در کتابخانه برایم لذتش چند برابر می شود.
آموزش نوشتن و خواندن خط بریل،کار با کامپیوتر و گوشی های هوشمند، آموزش بازی های فکری، برگزاری کارگاه ها و مشاوره های شیوه های نابینایی زیستن به نابینایان متقاضی از جمله مواردی است که در اینجا ارایه می کنیم.
ایرنا: در بخش ویژه نابینایان کتابخانه سلمان ساوجی با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنید؟
کتابدار نابینای کتابخانه سلمان ساوجی ساوه: این بخش دارای ۱۷۰ عضو است که ۵۰ نفر آنان بانوان و بقیه آقا هستند که امکان امانت گرفتن یک هزار و ۱۰۰ نسخه کتاب بریل در ۷۰۰ عنوان و ۶ هزار عنوان کتاب گویا را دارند.
به دلیل حجیم بودن کتاب های بریل نیازمند فضایی بزرگتر از فضای کنونی هستیم تا بتوانیم کتاب های بیشتر و خدمات متنوع تری را در اختیار اعضا قرار بدهیم.
به همین دلیل بارها درخواست انتقال این بخش به کتابخانه شهید هاشمی نژاد ساوه که در مرکز شهر مستقر است را ارایه کرده ایم و هم اکنون پیگیر تحقق آن هستیم.
حوریه صاحب رییس اداره کتابخانه های عمومی ساوه نیز در خصوص خواسته کتابدار بخش نابینایان سلمان ساوجی به ایرنا گفت: کتابخانه هاشمی نژاد ساوه تنها فضایی است که امکان ایجاد بخش ویژه نابینایان در آن وجود دارد برای این انتقال نیازمند بازسازی ابنیه هستیم که به دلیل مشکلات مالی فعلا امکان تحقق این درخواست وجود ندارد.
استان‌ها مرکزی ۰ نفرمنبع: ایرنا
کلیدواژه: ساوه کتابداری استان مرکزی نهاد كتابخانه های عمومی کشور کتاب خط بریل معلم ساوه کتابداری استان مرکزی نهاد كتابخانه های عمومی کشور کتاب خط بریل معلم نابینایان کتابخانه علاقه مندی سعیدی فر نقص عضو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۳۱۱۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اهتمام نهاد کتابخانه های عمومی برای حمایت از آثار ادبیات پایداری
به گزارش خبرنگار مهر، آیین نقد و رونمایی کتاب «لبخند آفتابی» صبح چهارشنبه با حضور سیدرضا علوی نویسنده کتاب، رسول آفتابی روایتگر اثر، موسی غیور منتقد کتاب، اسد بابایی مدیرکل کتابخانه های عمومی آذربایجان شرقی و جمعی از علاقمندان به حوزه ادبیات پایداری در تالار نخجوانی کتابخانه مرکزی تبریز برگزار شد.
اسد بابایی مدیرکل کتابخانه های عمومی آذربایجان شرقی در این آیین با بیان اینکه کتابهای حوزه دفاع و پایداری به عنوان یک گونه ادبی، بسیاری از آثار ممتاز معاصر را در برگرفته است گفت: این آثار علاوه بر غنای ادبی و فرهنگی که درخود دارد باعث تاثیرگذاری بر روی آحاد جامعه، برای حراست هر چه بیشتر از وطن و میهن خود می شود.
بابایی با تاکید بر اهتمام جدی نهاد کتابخانه های عمومی کشور برای حمایت از آثار حوزه ادبیات پایداری افزود: سعی داریم با برگزاری برنامه های ترویجی مانند رونمایی و نقد و بررسی کتاب های نگارش شده در موضوع هشت سال دفاع مقدس به ویژه بیوگرافی ها و اتوبیوگرافی های تالیف شده در زمینه سیره زندگی رزمندگان منش زندگی ساده و مبتنی بر اسلام ناب آنها را به نسل جوان و نوجوان منتقل نماییم.
مدیرکل کتابخانه های عمومی آذربایجان شرقی در بخش دیگری از سخنان خود در مورد کتاب «لبخند آفتابی» اظهار داشت: یکی از مهمترین نقاط قوت کتاب در این است که هم نویسنده و هم راوی با نگاهی آمیخته به طنر کوشش کرده اند با زبانی ساده و بدون کلیشه جریان های تلخ و شیرین و مفاهیم والای ایثار را در زندگی روزمره رزمندگان هشت سال دفاع مقدس به نمایش درآورند.
موسی غیور نویسنده، پژوهشگر و منتقد ادبیات پایداری در آیین نقد و رونمایی کتاب «لبخند آفتابی» گفت: وجه تمایز جنگ تحمیلی با دیگر جنگ های رخ داده در طول تاریخ این است که: جنگ ما دفاعی با محوریت مردم بود و تمام نیروهایی که جنگ را اداره کرده اند مردم عادی و از بطن جامعه بودند بنابراین بعد از پایان جنگ همه رزمندگان در یک نقطه اشتراک یافتند که باید لحظات ناب و زیبایی های دفاع مقدس را برای آنهایی که آن جو را ندیده و حس نکرده اند ترسیم و روایت نمایند.
غیور در بخش دیگری از سخنان خود به آسیب های متوجه ادبیات پایداری و خاطره گویی از دفاع مقدس پرداخته و بی توجهی به اقتصاد نشر، سفارشی سازی تدوین و نگارش کتاب در این حوزه، ایجاد مسائل و مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بعد از جنگ تحمیلی که به معویات جنگ آسیب زده اند و یکسان سازی تیپ های شخصیتی از همه رزمندگان در آثار مربوط به حوزه ادبیات پایداری را از آن جمله از آسیب ها مطرح کرد.
این پژوهشگر و منتقد ادبیات پایداری استفاده از کاغذ مناسب، عکسهای رنگی، دورنگ بودن متن نوشتاری کتاب و صفحه آرایی زیبا را از جمله نقاط قوت ظاهری کتاب برشمرده و توجه به سلوک و ارتباطات انسانی به جای حادثه محور بودن داستان، بی تکلفی و دور بودن نویسنده و راوی از ریا و نمایش، عدم وجود محتوای زائد، حشو و تکراری در کتاب، ترجمه فارسی روان و سلیس خاطرات اغل ترکی آمیخته به طنز و فکاهیات را از جمله نقاط قوت محتوای این کتاب عنوان کرد.
رسول آفتابی راوی کتاب نیز در این نشست هدف از بیان خاطرات گردآوری شده در کتاب را گرامیداشت یاد و خاطره شهدا و هم رزمان دفاع و ثبت در صفحات درخشان تاریخ مقاومت و دفاع ملی دانسته افزود: خاطره گویی کردم تا من هم به نوبه خود بتوانم سهمی در بازگویی و بازخوانی رشادت ها و معنویت ها و مردانگی های رزمندگان با اخلاص اسلام را بیان نمایم.
سیدرضا علوی نویسنده کتاب نیز در پایان این آیین با بیان خلاصه ای از مراحل و سیر تدوین کتاب «لبخند آفتابی» و دلایل انتخاب رسول آفتابی برای نگارش خاطرات وی گفت: با شنیدن نام برخی افراد ناخود آگاه لبخند بر لبان آدمی می نشیند. این افراد اشخاصی خوش مشرب با روحیه طنز پرداز بذله گو نیک اندیش و خیرخواه هستند. در طول تاریخ دفاع مقدس با توجه به موقعیت و شرایط جنگ نیاز به افرادی مانند رسول آفتابی بود که با بذله گویی طنز پردازی و نکته سنجی های خود روحیه رزمندگان را غرق در نشاط کنند. احتیاج ذاتی انسانها به شاد بودن افرادی را در دوران جنگ تحمیلی و دفاع مقدس وادار به بذله گویی ها و شوخی با موقعیت موجود در نبرد می کرد. طنز پردازی آنی و بذله گویی این رزمندگان در زمانهای سخت پیکار و رودررویی با دشمن مهاجم و متجاوز به داد رزمندگان می رسید.
کد خبر 6093796
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند